http://www.widewallpapershd.info |
Kluczowe znaczenie w kształtowaniu
kierunków rozwoju prawa i polityki kosmicznej WE/UE mają zwłaszcza: Traktat Lizboński (2007), Biała
Księga UE/2003 oraz Porozumienie
Ramowe miedzy WE a Europejską Agencją Kosmiczną.
Traktat z Lizbony zmienił Traktat o Unii Europejskiej i Traktat
ustanawiający Wspólnotę Europejską. W dokumencie zatytułowanym „Wersja
skonsolidowana Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”, w części Zasady
dodano m.in. nowy Tytuł 1. Kategorie i
dziedziny kompetencji Unii , w art. 4 ust. 3 zapisano: „W dziedzinach badań, rozwoju technologicznego przestrzeni kosmicznej
Unia ma kompetencje do prowadzenia działań, w szczególności do określania i
realizacji programów, jednakże wykonywanie tych kompetencji nie może
doprowadzić do uniemożliwienia Państwom Członkowskim wykonywanie ich
kompetencji”.
Dodano Tytuł II Postanowienia Ogólne
a w nim art.13 w brzmieniu: „Przy formułowaniu
i wykonywaniu….. jej polityk dotyczących.…. badań rozwoju technologicznego oraz
przestrzeni kosmicznej, Wspólnota i Państwa Członkowskie w pełni uwzględniają…….. przestrzeganie
przepisów prawnych i administracyjnych oraz zwyczajów Państw Członkowskich
związanych w szczególności z obyczajami religijnymi, tradycjami kulturowymi i
dziedzictwem regionalnym”.
Główne cechy, ogóle ramy kierunki regulacji
europejskiego prawa kosmicznego wynikają z nowego Tytułu XIX. Badania i rozwój
technologiczny oraz przestrzeń kosmiczna, art. 189, gdzie określono:
- W celu wspierania postępu naukowo-technicznego, konkurencyjności przemysłowej i realizacji swoich polityk, Unia opracowuje europejską politykę przestrzeni kosmicznej. W tym celu Unia może promować wspólne inicjatyw, popierać badania i rozwój technologiczny i koordynować wysiłki niezbędne dla badania i wykorzystywania przestrzeni kosmicznej.
- W celu przyczynienia się do realizacji celów określonych w ustępie 1, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają środki, które mogą przybrać postać europejskiego programu kosmicznego, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich.
- Unia ustanawia odpowiednie stosunki z Europejską Agencją Kosmiczną.
Biała Księga została opublikowana 11 listopada 2003 roku przez
Komisję Europejską we współpracy z Europejską Agencją Kosmiczną. Przestrzeń
kosmiczna: nowa europejska granica dla poszerzonej Unii", systematyzujący
i strukturalizujący założenia, cele i kierunki przyszłej europejskiej polityki
kosmicznej oraz zawierający plan działań niezbędnych dla jej wprowadzenia..
W dokumencie tym zaznaczono, że
technologie kosmiczne mają ogromny potencjał ekonomiczny i społeczny. Mogą
odegrać kluczową rolę w osiągnięciu przez UE jej najważniejszych celów:
szybszego wzrostu gospodarczego, stworzenia nowych miejsc pracy, zwiększenia
konkurencyjności przemysłu, zapewnienia zrównoważonego rozwoju, spójności po
rozszerzeniu, bezpieczeństwa i obrony.
Dlatego też Komisja zaleca:
1. Zwiększenie
wysiłków zmierzających do rozwoju infrastruktury kosmicznej i aplikacji, które
umożliwiąlepsze zaspokojenie potrzeb obywateli i realizację politycznych celów
Unii poprzez:
- Rozwijanie europejskich zasobów w dziedzinach nawigacji satelitarnej i pomiarów czasu,
- Globalne monitorowanie środowiska i bezpieczeństwa,
- Zmniejszanie "luki informatycznej",
- Wykorzystanie technik kosmicznych we Wspólnej Polityce Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz w Europejskiej Polityce Bezpieczeństwa i Obrony,
- Rozwój międzynarodowego partnerstwa;
2. Konsolidację
i wzmocnienie istniejącej bazy naukowej i technologicznej:
- Zapewnienie niezależności strategicznej i wykorzystania wspólnych zasobów dla wspólnych celów,
- Zagwarantowanie niezależnego dostępu do przestrzeni kosmicznej,
- Rozwijanie nowych technologii w celu zaspokojenia przyszłych potrzeb,
- Upowszechnianie wykorzystywania przestrzeni kosmicznej,
- Zachęcanie do podejmowania karier naukowych oraz inżynierskich,
- Wzmacnianie Europejskiej doskonałości w zakresie nauk o przestrzeni kosmicznej,
- Tworzenie właściwego środowiska prawnego dla innowacyjności i konkurencyjności;
3. Zmiany
instytucjonalne i organizacyjne poszerzające odpowiedzialność UE za kierowanie,
finansowanie i koordynowanie działań podejmowanych w ramach polityki
kosmicznej:
- Ustalenie nowego podejścia do zarządzania działalnością kosmiczną,
- Dopasowanie celów i zadań do posiadanych środków.
Działania te mają być realizowane w
ramach wieloletniego europejskiego programu kosmicznego, który będzie określał
priorytety i cele, podział zadań i zakres odpowiedzialności poszczególnych
zaangażowanych podmiotów oraz roczny budżet. Program ten obejmowałby wszystkie
dziedziny: badania i rozwój, usługi, technologie, rozwój infrastruktury. Miałby
być nowelizowany co 5 lat.
Natomiast w Porozumieniu Ramowym między WE a Europejską Agencją Kosmiczną określono
zasady ścisłej współpracy instytucjonalnej w dziedzinie pokojowego wykorzystania
kosmosu. Porozumienie to ma przyczyniać się do „spójności europejskiej” i rozwoju gospodarczego, a także większej synergii
w dziedzinie badań i rozwoju.
W toku implementacji tego porozumienia
zastosowano odpowiednie uregulowania prawne i procedury oraz standaryzacje,
obejmujące badania kosmiczne i ich zastosowanie w sektorach publicznym i
prywatnym. Wspólne działania UE i ESA obejmują m.in.:
- zarządzanie działaniami związanymi z kosmosem – zgodnie z prawem WE/UE,
- tworzenie organów do podejmowania inicjatyw zbieżnych z badaniami i działaniami wykonawczymi, tj. zapewnienie usług, popieranie powołania operatorów i zarządzanie infrastrukturami,
- uwzględnienie aspektów finansowych oraz ochrony prawa własności intelektualnej i prawa własności – włącznie z jej transferem,
- zasady regulowania sporów między stronami porozumienia na tle interpretowania stosowania postanowień tego porozumienia.
Podsumowując, w Traktacie Lizbońskim ustanowiono
kompetencje dla UE do bezpośredniego zajmowania się działalnością kosmiczną w
dość szerokim zakresie oraz kształtowania europejskiej polityki kosmicznej, co
otwiera także nowy etap w rozwoju europejskiego prawa kosmicznego oraz
eksploracji kosmosu. Wcześniej w Białej Księdze określono plan działań w przestrzeni
kosmicznej, a w Porozumieniu Ramowym Wspólnoty Europejskiej z ESA określono zasady
współpracy instytucjonalnej w tej dziedzinie.
Europejska polityka
kosmiczna koncentruje się na czterech głównych obszarach:
- systemie obserwacji Ziemi Copernicus
- programach nawigacji satelitarnej Galileo/EGNOS
- eksploracji przestrzeni kosmicznej
- badaniach w dziedzinie przestrzeni kosmicznej.
Copernicus to najambitniejszy w historii program
obserwacji Ziemi. Jest to zbiór złożonych systemów, które gromadzą dane o
naszej planecie z wykorzystaniem satelitów i czujników na lądzie, morzu i w
przestrzeni powietrznej.
Dzięki niemu politycy, przedsiębiorstwa i wszystkie
zainteresowane osoby dysponują aktualnymi i wiarygodnymi informacjami o tym, w
jaki sposób zmienia się nasza planeta i klimat. Dane te pomagają przewidywać
ewolucje klimatu w przyszłości.
Są one wykorzystywane w różnych dziedzinach:
- miejskie planowanie przestrzenne
- ochrona przyrody
- rolnictwo i leśnictwo
- zdrowie
- reagowanie w przypadku katastrof
- transport
- turystyka.
Za koordynację programu Copernicus i zarządzanie nim
odpowiada Komisja Europejska. Europejska Agencja Kosmiczna odpowiada za
infrastrukturę satelitarną, natomiast Europejska Agencja Środowiska i
poszczególne kraje UE zajmują się projektowaniem czujników.
Europejska Organizacja Eksploatacji Satelitów
Meteorologicznych EUMETSAT zapewnia również wsparcie operacyjne dla usług w
ramach programu Copenicus w zakresie obszarów morskich, atmosfery oraz zmian
klimatu.
Galileo to unijny globalny system nawigacji
satelitarnej. Jest on europejskim odpowiednikiem amerykańskiego globalnego
systemu pozycjonowania (GPS) i rosyjskiego systemu GLONASS. Galileo jest
pierwszym systemem, który pozostaje pod kontrolą instytucji cywilnych. Będzie
kompatybilny z systemem amerykańskim i systemem rosyjskim, ale nie będzie od
nich zależny. Umożliwi pozycjonowanie w czasie rzeczywistym o dokładności 1 m
lub mniej, bardziej precyzyjne niż oferuje system GPS. 30 satelitów (w tym 6
zapasowych) ma być operacyjnych do 2020 r. Pierwsze usługi Galileo będą
dostępne w 2016 r.
Galileo może mieć wiele rożnych zastosowań. Są to m.in.:
- zarządzanie ruchem i transportem
- akcje ratunkowe
- rolnictwo
- ochrona ludności
- oznaczanie i synchronizacja czasu.
Unijne nakłady na program Galileo zwrócą się w postaci nowych
możliwości rynkowych i nowych miejsc pracy w sektorze odbiorników sygnałów
satelitarnych i aplikacji wykorzystujących technologie satelitarne.
Partnerzy programu Galileo:
- Komisja Europejska – zarządzanie i pełne finansowanie programu,
- Europejska Agencja Kosmiczna – projektowanie, rozwój, zakup i walidacja. ESA częściowo finansowała fazy definicji, rozwoju i walidacji na orbicie programu GALILEO
- Agencja Europejskiego GNSS – funkcjonowanie w pełni operacyjnego systemu.
EGNOS - Europejski system wspomagania
satelitarnego zwiększa dokładność pozycji uzyskiwanej z GPS z około 10 metrów
do około 2 metrów (czyli o 95 proc.). Ostrzega on również użytkowników o
problemach z sygnałami GPS. Był on prekursorem programu Galileo. Aby korygować
błędy GPS i zapewnić dokładne pozycjonowanie, EGNOS korzysta z trzech
satelitów. W przeciwieństwie do Galileo, system EGNOS ma zasięg
ogólnoeuropejski (nie globalny) i jest zależny od GPS.
Został zbudowany przez Komisję Europejską, Europejską Agencję
Kosmiczną oraz Eurocontrol (Europejska Organizacja ds. Bezpieczeństwa Żeglugi
Powietrznej).
Przykłady zastosowań systemu EGNOS:
- lotnictwo – lepsza nawigacja i bardziej efektywne trasy
- poszukiwania i ratownictwo – łatwiejsze lądowanie helikopterów w trudnych warunkach
- kontrola ruchu drogowego – szybsza reakcji służb ratowniczych
- pociągi – dokładne lokalizowanie pociągów
- rolnictwo precyzyjne - wirtualne ogrodzenia, określanie płodności krów.
Eksploracja przestrzeni
kosmicznej stanowi
siłę napędową innowacji technologicznych i rozwoju naukowego w dziedzinach
takich jak recykling, zdrowie, biotechnologia, zarządzanie energią i
monitorowanie środowiska.
Ponieważ programy kosmiczne są bardzo kosztowne to UE uczestniczy
w międzynarodowych dyskusjach na temat współpracy w zakresie eksploracji
przestrzeni kosmicznej, szczególnie z USA, Rosją i Chinami.
Ponadto, UE uczestniczy również w Międzynarodowym forum
eksploracji przestrzeni kosmicznej, które stanowi serię spotkań na szczeblu
ministerialnym poświęconych koordynacji i współpracy na poziomie
międzynarodowym.
Badania - UE chce rozwijać konkurencyjny,
niezależny i globalny europejski przemysł kosmiczny.
Wspieranie badań kosmicznych i innowacji jest niezbędne, aby
Europa mogła mieć dostęp do przestrzeni kosmicznej i mogła przeprowadzać
operacje w kosmosie.
Projekty badawcze w dziedzinie przestrzeni kosmicznej są
finansowane w ramach programu „Horyzont 2020” a dokładnie w ramach programu
prac „Wiodąca pozycja w zakresie technologii wspomagających i przemysłowych”
(13,5 mld euro).
Mogą być finansowane badania dotyczące m.in.:
- zastosowań nawigacji satelitarnej Galileo
- obserwacji Ziemi
- ochrony europejskich inwestycji i interesów w przestrzeni kosmicznej
- konkurencyjności europejskiego sektora kosmicznego: technologia i nauka
- specjalnego instrumentu przeznaczonego dla MŚP (pomoc dla małych średnich przedsiębiorstw).
Jestem pod wrażeniem. Bardzo ciekawie napisany artykuł.
OdpowiedzUsuńDzięki, ale to już stare dzieje.
OdpowiedzUsuń