PRĘDKOŚCI KOSMICZNE

www.spacex.com

Rzucamy jabłkiem najwyżej jak się da, jabłko spada, a my robimy unik by czasem nim nie oberwać. To grawitacja sprowadziła jabłko z powrotem do nas. Z rakietami jest podobnie. Możemy je wystrzelić wysoko na setki kilometrów, ale jeśli nie uzyskają pierwszej prędkości kosmicznej (tj. 7.9km/s czyli 28 300 km/godz) to powrócą na powierzchnie Ziemi.

Gdyby jednak rakieta osiągnęła tę pierwszą prędkość kosmiczną, ale nie nabierze prędkości ucieczki, czyli drugiej prędkości kosmicznej (tj. 11.2 km/s czyli 40 300 km/godz) to wówczas wejdzie na orbitę i stanie się sztucznym satelitą Ziemi. Przy pierwszej prędkości w kierunku równoległym do powierzchni Ziemi, orbita lotu będzie kolista, przy prędkości przekraczającej 7.9 km/s, ale mniej niż 11.2 km/s orbita będzie miała kształt elipsy. Punkt położony najbliżej Ziemi na tej orbicie nazywa się perigeum satelitarnym, a punkt najdalej oddalony nosi nazwę apogeum. 

Jeśli rakieta osiągnie drugą prędkość kosmiczną to lecąc po trajektorii parabolicznej wydostanie się ze strefy Ziemi i wejdzie w zakres grawitacji Słońca. 

Z kolei uzyskując prędkość 26.7 km/s mierzoną przy powierzchni Ziemi a lot rakiety nabierze kształt hiperboli to rakieta wydostanie się z pola przyciągania słonecznego. 

W końcu by opuścić naszą Galaktykę rakieta będzie musiała osiągnąć prędkość względem Słońca około 130km/s, czyli będzie musiała osiągnąć czwartą prędkość kosmiczną.